Τα ΟΧΙ θέλουν Μεταξάδες και όχι υποταγμένους ραγιάδες Βενιζέλους και Σαμαράδες!

Η καπηλεία του «ΟΧΙ» από τους ραγιάδες του «ΝΑΙ»

Οι ανιστόρητοι κόλακες της Μέρκελ και των διεθνών τοκογλύφων ασχημονούν εις βάρος της Ελληνικής Ιστορίας, όχι μόνο επειδή είναι στην πρωτοπορία της υποταγής, αλλά και επειδή φροντίζουν να καπηλεύονται τα ιερά και τα όσια, προκειμένου να κάνουν κακομονταρισμένη πολιτική σπέκουλα. Είναι ύβρις εναντίον του μεγαλείου των Ελλήνων η επίκληση της Ιστορίας του αδούλωτου Έθνους μας από φερέφωνα του ....
διεθνούς τοκογλυφικού κεφαλαίου. Ακόμα μεγαλύτερη ύβρις είναι η συνειδητή διαστρέβλωση της Ιστορίας μας, προκειμένου να ταιριάξει στα στενά κομματικά τους συμφέροντα.
Σύμφωνα με την ιστοριογραφία που επέβαλλαν από την αρχή της μεταπολίτευσης οι δήθεν «δημοκράτες» του αντι-συνταγματικού τόξου, ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε ένας δικτάτωρ που κατέλυσε την εν Ελλάδι δημοκρατία και συνεπώς οποιαδήποτε αναφορά σε αυτόν ήτο τουλάχιστον επαίσχυντη. Μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε ερώτηση γιατί ένα βιβλίο ιστορίας δεν ήταν αρκετά επικριτικό εναντίον του Ιωάννη Μεταξά.
Πλησιάζει, ως γνωστόν, 28η Οκτωβρίου: Η 28η Οκτωβρίου, για όσους δεν είναι χαχόλοι περιπατητές κομματικών γραφείων του αντι-συνταγματικού τόξου, είναι η επέτειος κατά την οποία ο «δικτάτωρ» Ιωάννης Μεταξάς είπε ένα υπερήφανο «ΟΧΙ» στο τελεσίγραφο που του απέδωσε ο πρέσβης της Ιταλίας, Εμμανουέλε Γκράτσι. Προς χάριν της Ιστορικής Αλήθειας, παραθέτουμε τα λόγια του ίδιου του Γκράτσι για εκείνο το βράδυ, για τα συναισθήματα που αυτός είχε αφότου άκουσε το "Allors c' est la guerre" (Επομένως έχουμε πόλεμο) από τον Ιωάννη Μεταξά:
«Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να μην αισθάνθηκε απέχθεια για το επάγγελμα του. Αν στην μακρά σταδιοδρομία μου στην υπηρεσία του κράτους υπήρξε ποτέ μια στιγμή κατά την οποίαν εμίσησα το δικό μου, μια στιγμή κατά την οποίαν το καθήκον του αξιώματός μου,  μου φάνηκε σταυρός όχι μόνο θλιβερός, αλλά και ταπεινωτικός, η στιγμή αυτή ήταν όταν άκουσα εκείνα τα αποκαρδιωμένα λόγια του πρόφερε ο πρεσβύτης εκείνος, που είχε καταναλώσει ολόκληρη την ζωή του αγωνιζόμενος και υποφέροντας για την χώρα του και τους βασιλείς του και που, και κατά την υπέρτατη εκείνη στιγμή, προτιμούσε να διαλέξει για την πατρίδα του τον δρόμο της θυσίας και όχι τον δρόμο της ατιμώσεως. Υποκλίθηκα μπροστά του με τον βαθύτερο σεβασμό και βγήκα από το σπίτι του.»
Ας δούμε όμως το διάγγελμα του Ευάγγελου Βενιζέλου, σχετικά με την 28η Οκτωβρίου: «Την 28η Οκτωβρίου τιμούμε την Ελλάδα που έχει αποδείξει ιστορικά πως γνωρίζει τι σημαίνει και πώς κερδίζεται η εθνική κυριαρχία και η εθνική αξιοπρέπεια. Αυτές οι επέτειοι μας διδάσκουν κάθε χρόνο, επίμονα, κάτι πολύ σημαντικό: Να είμαστε ενωμένοι, υπεύθυνοι, υπερήφανοι, αισιόδοξοι και αποφασισμένοι για να βγάλουμε, όλοι μαζί, τη χώρα μας από την μέγγενη της κρίσης. Το «ΟΧΙ» στο ναζισμό είναι τώρα πάλι πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Και μας γεμίζει αισιοδοξία ότι η ελληνική κοινωνία έχει επιλέξει να ξεπεράσει, όχι μόνο την οικονομική κρίση, αλλά και την κρίση αξιών και συμπεριφορών που ταλανίζουν τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Σ' αυτή την προσπάθεια απευθύνουμε πρόσκληση να συμμετάσχει κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα». Δεν θα άξιζε κανείς να ασχοληθεί με τα λεγόμενα του εν λόγω κυρίου, όμως δεδομένου ότι λόγω επικαιρότητας και «έξωθεν» εντολών, όλες οι δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών θα κινηθούν στο ίδιο μήκος κύματος, ας κάνουμε έναν σχολιασμό που θα αφορά όλες τις δηλώσεις.
1) Είναι τουλάχιστον προκλητικό να κάνει δηλώσεις περί «εθνικής ανεξαρτησίας» και «εθνικής αξιοπρέπειας» ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει υπογράψει την εκχώρηση και των δύο μέσω του μνημονίου.

2) Μετά από τις ανιστόρητες δηλώσεις Βούλτεψη περί δεύτερου «Αττίλα» στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου, θα περιμέναμε οι εκπρόσωποι του αντισυνταγματικού τόξου να είναι περισσότερο φειδωλοί στις δηλώσεις τους περί ιστορίας, ώστε να αποφύγουν το να φαίνονται αμόρφωτοι. Το «ΟΧΙ» ο Ιωάννης Μεταξάς δεν το είπε στο «ναζισμό», αλλά στους Ιταλούς επίδοξους κατακτητές της Πατρίδος μας. Επιπροσθέτως αυτού ο Ιωάννης Μεταξάς χαιρετούσε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος τείνει να γίνει ποινικά κολάσιμος ως «ναζιστικός» στην Ελλάδα. Συνεπώς δεν μπορεί να σταθεί ούτε η υπόθεση για «ΟΧΙ» στον «φασισμό», αφού κατά τα λεγόμενα των «δημοκρατών, ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν «φασίστας».
3) Είναι επαίσχυντες οι εκκλήσεις «ενότητας» όταν προέρχονται από έναν πολιτικό, του οποίου η παράταξη καλλιεργεί τον διχασμό και την μισαλλοδοξία επί δεκαετίες. Επιπλέον αυτών και δεδομένου ότι η κυβέρνηση του μνημονίου δεν εξυπηρετεί ελληνικά συμφέροντα, αλλά ξένα, είναι τουλάχιστον ύποπτες οι εκκλήσεις ενότητας υπό την - μεγάλη ομολογουμένως - σκιά του Βενιζέλου. Οι Έλληνες πρέπει να ενωθούν. Αυτό είναι βέβαιο, σίγουρο και επιθυμητό. Όμως πρέπει να ενωθούν ενάντια σε αυτούς που ξεπουλούν την Πατρίδα και τον Λαό.